Wat angst met je kan doen

Vooraf
In mei 2020 heb ik een blog geschreven over een hooggevoelig kind in een creatieve flow.
Om dit blog over wat angst met je kan doen beter te begrijpen is het wellicht interessant om het oude blog van mei eerst nog eens te lezen.
Want dit blog gaat over hetzelfde meisje wat ik daar beschreven heb.

Het bruggetje naar
In de tussentijd heb ik op afstand nog een aantal keren contact gehad met dit meisje en haar moeder. Op de een of andere manier blijven wij een lijntje met elkaar houden.
Twee weken geleden belde moeder mij met de vraag of ik iets kon betekenen voor haar dochter. Ze heeft namelijk last van paniekaanvallen op dit moment. Natuurlijk verzoek ik moeder om met haar dochter in mijn praktijk te komen zodat we het samen kunnen bekijken.

Wat is het geval?
Het meisje laat paniekaanvallen thuis en op school zien. In de thuissituatie vindt ze de nabijheid van mam heel erg fijn en lukt het ze samen om weer rustig te worden. Op school kan de meester of juf niet even een half uurtje met haar op een rustig plekje gaan zitten. Daardoor voelt ze zich nog angstiger en krijgt ze enorme buikkrampen. Ze wordt letterlijk ziek. En denkt dan ook dat er misschien medisch iets mis is. School belt moeder omdat het echt niet meer gaat. Wanneer ze dan weer samen thuis zijn zakt de angst en de buikpijn. Het gezin kan er goed over praten wat er allemaal speelt. Toch gaat het meisje met steeds meer buikpijn naar school. Bang dat het weer gaat gebeuren. Dat ze weer een paniekaanval krijgt. En die angst zit verankerd in de dag van de week. De vorige week was het namelijk op een dinsdag, dus nu zit er de angst dat het weer op dinsdag gaat gebeuren. Op die dag staat er namelijk een andere leerkracht voor de groep. En het meisje voelt zich onzeker over die dag. Weet die leerkracht eigenlijk wel wat er allemaal speelt en hoe ze het meisje kan helpen? De andere leerkracht weet dat wel, maar misschien heeft ze het niet allemaal doorgegeven enz. enz.

Wat zit er onder?
Samen met het meisje en haar moeder gaan we op zoek naar wat er onder haar paniekaanval zit.
Op dit moment is haar oudere broer aan het ‘puberen’. Daardoor is de harmonie en balans in het gezin wel eens zoek. Dat heeft veel impact op het meisje. Iets wat ouders overigens goed inzien en waar ze zelf ook mee bezig zijn. Het heeft namelijk ook te maken met de reactie van de ouders op het pubergedrag van haar broer. Dat geeft af en toe wrijving en de ouders zijn nog zoekende in hoe het beste te reageren. Voor hen ook een nieuwe fase. Daarnaast houdt de oudere broer zijn jonger zusje op dit moment wat meer op afstand. Begrijpelijk gezien zijn eigen ontwikkeling en leeftijdsfase, maar voor het meisje is dat op dit moment nog niet helemaal te bevatten. Ze is op zoek naar de broer die ze eerst had en die is nu bijna niet te vinden.
Dan zit er ook nog het Corona virus onder. De onzekerheid en angst die dit meebrengt durft het meisje niet goed te uiten. Het geeft haar dan ook enorm veel rust wanneer ik dit gevoel erken en aangeef het te begrijpen. Maar het feit dat ik het bij meerdere kinderen hier in mijn praktijk hoor en dat ze daardoor wat onzeker worden geeft haar het gevoel van niet alleen zijn. En daardoor zie ik haar ontspannen. De meeste kinderen in haar omgeving ‘lijken’ er namelijk niet zoveel last van te hebben. Tenminste zo ervaart het meisje dit. Zij piekeren niet over het virus, dat je er aan dood kunt gaan en dat misschien je vader of moeder het kunnen krijgen.
En als die twee dingen samenvallen en je voelt je op school niet prettig, dan kan het een paniekaanval worden. Ze wil op dat moment naar die veiligheid en geborgenheid van mama. Dit ook omdat ze voelt en ervaart dat mama het op dit moment ook niet makkelijk heeft…….
Het nadeel van een paniekaanval is dat je je echt helemaal niet prettig of oké voelt op dat moment. Helaas kan dat gevoel vast blijven zitten. Waardoor je inderdaad op ziet tegen hetzelfde moment, maar dan een week later. Hierdoor wordt de angst, door het kind zelf, groter gemaakt.

Blik vooruit
Tegenover angst staat vertrouwen. Het meisje weet haarfijn dat ze haar zelfvertrouwen weer een beetje kwijt was. Daar gaan we samen tijdens het begeleidingsmoment aan werken. En dan geniet ik van haar intense manier om alles op te zuigen en dan in haar eigen woorden aan te vullen. Soms hoef ik maar 1 woord te zeggen en zij vult de rest van de zin al aan. Precies met die intentie die ik het wilde geven. Maar die dag wilde ik haar juist minder in het denken en meer in het voelen hebben. Ga het maar ervaren wat de oefeningen met je doen. Je hoeft het niet naar mij te verwoorden. VOEL het maar. Je mag vertrouwen op….. ‘mezelf’ geeft het meisje aan.
En wanneer ik haar vraag met welk gevoel ze naar huis gaat zegt ze: ‘Lea, ik kan het!’

En zelf
Terwijl ik dit blog voor jullie aan het schrijven ben vraag ik me af waarom ik het juist nu zo belangrijk vind om het hierover te hebben.
Aan de ene kant om aan te geven dat ons leven met pieken en dalen gaat. En dat het een hele poos lekker kan gaan. Net zoals het met het meisje ging. Ze pakte alles super snel op anderhalf jaar geleden en het ging helemaal top met haar. Natuurlijk kan het gebeuren dat er weer even een moment komt dat je het zelf even niet meer weet. Hoe fijn dat je dan terug kunt vallen op het netwerk aan familie, vrienden en anderen om je heen.
Aan de andere kant heeft het schrijven van dit blog ook met mijn eigen gevoel over het Corona virus te maken. Wat kan wel, wat kan niet? Wat mag wel, wat mag niet? Maar vooral wat voelt voor mij goed? Ik ben altijd het braafste kind van de klas en wil me aan alle gestelde regeltjes houden. Hoezo sterk rechtvaardigheidsgevoel?
Ik heb een ouder en schoonouders die tot de kwetsbare doelgroep behoren. Ik zou het verschrikkelijk vinden wanneer iemand bij mij in de praktijk het virus zou oplopen. Ik ben de afgelopen maanden niet in een kledingwinkel geweest en ga alleen voor noodzakelijke boodschappen naar de winkel. Blijkbaar is mijn garderobe nog netjes genoeg waardoor er nog geen noodzaak is……
Dus ja. Ook mijn hoofd maakt af en toe overuren.
En verder wil ik niet dat het Corona virus mij zo in zijn greep blijft houden. Het blijft belangrijk om sociale contacten, binnen de gestelde regels, te behouden. Muziek maken, tennissen, wandelen en met vrienden kunnen praten over de andere dingen die mij ook bezig houden. Het is voor ons allemaal een spannende tijd. Niet gewoon en zeker niet normaal. Door het schrijven van dit blog kan ik een gedeelte van mijn gevoel van mij afschrijven. Fijn voor mij dat ik dat kan.
Heb jij al ontdekt wat voor jou werkt?

Voor nu wens ik jullie allemaal fijne Feestdagen en een goed begin van 2021 toe.