Deze keer een persoonlijke noot

Vanmorgen ging ik er weer voor zitten. Een blog schrijven staat namelijk op het programma. Maar vandaag kom ik maar niet in die flow. Waarover wil ik het hebben? Waar kan ik jullie makkelijk in meenemen? Hmm. Mijn hoofd lijkt volgestopt met watten. De woorden komen niet op papier. Wat zit hier dan voor mij onder?

En dat weet ik wel
Dat weet ik zelfs heel goed. Gelukkig ben ik me daar de laatste jaren veel meer bewust van en ga ik niet tegen mijn gevoel in. Maar dat heb ik als hooggevoelige wel moeten leren. Echt met vallen en opstaan en ik ben zelfs tegen zo’n harde hamer aangelopen waardoor ik bijna (of helemaal) in de burn-out terecht gekomen ben. De veerkracht heb ik weer gevonden en nu voel ik het wanneer het echt even niet gaat. En ja, dan geef ik daar op dit moment gewoon aan toe. Laat de ‘boel de boel’. Maak de keuze om voor mezelf te zorgen. Want doe ik dat niet, ga ik maar door zoals in het verleden, dan kan ik straks echt maanden niks meer. Dan heb ik maanden die watten in mijn hoofd zitten. En dan wil ik bijvoorbeeld iets op social media posten, maar weet ik niet eens meer wat ik wilde posten of wat ik eigenlijk aan het doen ben. Dan zit ik wel eens uren achter de computer en heb ik nog geen werk verzet van 10 minuten……

Nee, dat ga ik deze keer niet doen!
Net als jaren geleden zitten wij met onze familie weer in moeilijk vaarwater. Jaren geleden kregen we te horen dat mijn vader kanker had. Darmkanker. En helaas was er geen genezing meer mogelijk. Wel nog levensverlenging m.b.v. chemo en een operatie. De hele ziekenhuismolen in, om het zo maar te zeggen. Samen met mijn ouders, broer, zus en de rest van de familie zijn we dit traject aangegaan. Gesprekken met specialisten, chemokuren enz. Daardoor mochten we onze pap nog bijna 2 jaar bij ons hebben. En toen hebben we hem moeten laten gaan. Voor iedereen, maar zeker ook voor mij persoonlijk een heftige periode. Veel kon ik geregeld krijgen op mijn werk, zodat ik toch mee kon gaan naar de afspraken bij de specialisten. Een extra luisterend oor is echt wel nodig op die momenten.
Maar ik heb ‘gewoon’ doorgewerkt. Nam niet de tijd voor mezelf om stil te staan bij de dingen die op ons afkwamen. Of om de ruimte te nemen om een en ander te verwerken. Nee, ik schoot volop in de zorgkant. Zorgen voor pap en mam. En niet aan mezelf denken. Oh, ja wel. Tuurlijk waren er een heleboel momenten na een gesprek met de specialist waarop ik thuis kwam en ik tranen met tuiten huilde. Alles bij elkaar schreeuwde en het even niet meer kon bolwerken. Gelukkig heb ik een lieve vriend die me begrijpt, me opraapt en mij een knuffel geeft. En dan herpakte ik me en stelde me weer sterk en krachtig op om er voor mijn ouders te zijn.

Dan staat de wereld stil
Toen mijn vader overleed stond de wereld voor mij stil. Maar meteen moet je weer op de trein om het afscheid te organiseren. Door, door, door. En na het afscheid valt er dan een heleboel weg. En ik kon het niet meer. Ik had pijn, ik was moe, ik was kwaad, ik mis pap, ik was klaar met alles!
Maar ja het werk begon weer. Alles om mij heen leek weer ‘gewoon’ verder te gaan. En ik kon het niet. Ik bleef stilstaan. Snapte niet wat er met mij aan de hand was. Waarom lukte het me niet om me te concentreren op het werk? Waarom kon ik niet eens muziek aan hebben in de auto? Waarom was alles me te veel? En nog erger – ik dacht dat het normaal was dat je na het afscheid nemen van je vader gewoon weer na een paar dagen aan het werk moest kunnen. Doet dat niet iedereen??? Ik kreeg een beetje rust toen een lieve collega van mij mij vertelde dat ik nu pas volop in de rouwverwerking zat. En dat deze verwerking heel lang kan duren. Dat is verschillend per persoon. Zij had er ook langere tijd voor nodig gehad. Goh. Toen viel er een last van mijn schouders. Maar kwam ook het besef dat ik een pas op de plaats moest maken. En dat heb ik toen gedaan.

Een moeilijke tijd, met zeker ook hele waardevolle momenten die ik echt niet had willen missen, waar ik enorm veel van geleerd heb.

Leren door eerdere ervaringen
Helaas mag ik het geleerde nu in de praktijk gaan brengen. Er komen weer veel emotionele dingen op mijn pad. Bij mijn moeder is in november nierkanker geconstateerd. Dus hoppa. Daar gaan we weer die hele ziekenhuismolen in. Op dit moment hebben we te maken met urologen, cardiologen, oncologen, neurologen, oncologiecentrum, Maastricht en nog veel meer. Dat ga ik hier maar niet allemaal neerschrijven, want dan wordt het een blog van 20 kantjes.
Maar dat is wel de reden waarom mijn hoofd nu vol watten zit. En waarom ik het nu belangrijk vind om mijn tijd te nemen om al die gesprekken rustig voor mezelf te verwerken. Wat heb ik nodig op dit moment?! Mijn werk staat op een laag pitje. Ik maak bewuste keuzes in wat ik nu wel of niet aanneem. Ik wandel nog vaker, nu meer met vriendinnen. Ik praat er veel over. Over wat me bezighoudt, waar we zijn met onderzoeken, welke behandelingen voorgesteld worden. Ik zit vaker tussendoor een uurtje op de bank. Mijn blik op oneindig. Gewoon even niets! De tijd nemen om alles wat we te horen krijgen een plaatsje te kunnen geven. Als hooggevoelige heb ik daar namelijk meer tijd en energie voor nodig. Ik probeer de gesprekken van alle kanten te bekijken, aan te vliegen, door te lopen, beren op de weg zien, kansen en mogelijkheden ontdekken enz. enz. Dus ja, dat heeft tijd en energie nodig. Nu ik me daar bewust van ben, vlieg ik het op deze manier aan. Tot nu toe voelt dat goed. Ik voel me nergens schuldig over, bijvoorbeeld naar klanten toe wanneer ik een afspraak moet verzetten. Ik voel dat het voor nu helemaal oké is om die ruimte te maken. Die tijd voor andere dingen komt wel weer. En dat geeft mij rust.

En jij?
Daarom besluit ik om deze keer mijn blog een persoonlijk tintje te geven. Het helpt mij namelijk ook door de dingen op papier te zetten. Ik schrijf dingen echt letterlijk van me af. Meteen een win-win situatie, want daardoor is mijn blog ook bijna klaar 😉.
Weet jij al wat jou helpt in zo’n situatie? Mag jij van jezelf ook voor jezelf zorgen? Hopelijk helpt dit blog jou om deze keuze voor jezelf te maken. Jij bent het waard en ik ben het ook waard.